Self Discipline - ஆத்ம ஜெயம்

Things that are visible to me
Won't my hands take them all?
The sky that's visible from earth
Won't that become ours to call?
Thinking forever and trying
hard, will we finally lose?
Tell me O goddess thou who's omnipresent,
in the sky and the earth, in all that's seen and all that's thought.

The Promises, the pride, the successes
So many priveleges!
Control over self shall
get these and more
told the wise men of yore
in the scriptures.
Yet will we stand low
failing to control our self?

கண்ணில் தெரியும் பொருளினைக் கைகள்
கவர்ந்திட மாட்டாவோ?-அட
மண்ணில் தெரியுது வானம்,அதுநம்
வசப்பட லாகாதோ?
எண்ணி யெண்ணிப்பல நாளு முயன்றிங்
கிறுதியிற் சோர்வோமோ?-அட,
விண்ணிலும் மண்ணிலும் கண்ணிலும் எண்ணிலும்
மேவு ப்ராசக்தியே!

என்ன வரங்கள்,பெருமைகள்,வெற்றிகள்,
எத்தனை மேன்மைகளோ!
தன்னை வென்றாலவை யாவும் பெறுவது
சத்திய மாகுமென்றே
முன்னை முனிவர் உரைத்த மறைப் பொருள்
முற்றுமுணர்ந்த பின்னும்
தன்னை வென்றாளும் திறமை பெறாதிங்கு
தாழ்வுற்று நிற்போமோ?

I - நான்

I

I am all the sky's buzzing bees
I am all the earth's roaming animals
I am all the forest's tall shady trees
I am the air, the floods and the sea.

I am all the stars seen in space
I am all the wide earth's expanse
I am all the earth's wiggly worms
I am all the earth's life forms.

I am all of Kamban's verses.
I am all of painter's images.
I am all the dazzling homes
And all this city's breathtaking domes.

I am the music in all those choirs
I am the strand of bliss in all lifes.
I am the lies in all those sinners
I am the agony of all those deaths.

I am the magician of million illusions
I am the essence of all things real
I am the trickster with a bag of tricks
I am the author of all the learned tomes.

I am the creator of all the galaxies
I am the director who makes them work flawlessly.
I am all the army of the Goddess
I am all the reason behind rationality.

I am the creator of the illusion that's me.
I am the traveller in the path of wisdom
I am the flame of unifying knowledge
in all things ever created.



நான்

வானிற் பறக்கின்ற புள்ளெலாநான்
மண்ணிற் றிரியும் விலங்கெலாநான்
கானிழல் வளரு மரமெலாநான்
காற்றும் புனலுங் கடலுமேநான்.

விண்ணிற் றெரிகின்ற மீனெலாநான்
வெட்ட வெளியின் விரிவெலாநான்
மண்ணிற் கிடக்கும் புழுவெலாநான்
வாரியி லுள்ள வுயிரெலாநான்.

கம்ப னிசைத்த கவியெலாநான்
காருகர் தீட்டு முருவெலாநான்
இம்பர் வியக்கின்ற மாட கூடம்
எழினகர் கோபுரம் யாவுமேநான்.

இன்னிசைமாத ரிசையுளேனான்
இன்பத் திரள்க ளனைத்துமேநான்
புன்னிலை மாந்தர்தம் பொய்யெலாநான்
பொறையருந் துன்பப் புணர்ப்பெலாநான்.

மந்திரங் கோடி யியக்குவோனான்
இயங்கு பொருளி னியல்பெலாநான்
தந்திரங் கோடி சமைத்துளோனான்
சாத்திர வேதங்கள் சாற்றினோனான்.

அண்டங்கள் யாவையு மாக்கினோனான்
அவைபிழை யாமே சுழற்றுவோனான்
கண்டநற் சக்திக் கணமெலாநான்
காரண மாகிக் கதித்துளோனான்.

நானெனும் பொய்யை நடத்துவோனான்
ஞானச் சுடர்வானிற் செல்லுவோனான்
ஆன பொருள்க ளனைத்தினு மொன்றாய்
அறிவாய் விளங்கு முதற்சோதி நான்.

Kannan my lover - கண்ணன் என் காதலன்

My beloved's face is forgotten -
to whom shall I bemoan, my friend?
Heart hasn't forgotten his love -
how can memory forget his face?

My eyes see an image -
but Kannan's splendour isn't complete.
When I recollect his face -
that enchanting smile is not there.

My heart, without a rest,
thinks only of his love.
My mouth, without a break,
talks of that charmer's praise.

My eyes committed a sin -
Kannan's face receded from memory.
In entire womankind -
have you ever seen a girl dumb as me?

A bee that forgot honey - or
a flower that forgot radiance
or a crop that forgot rain - are
not there in this whole world, my friend.

If they forgot his face -
what's the use of these eyes, my friend?
I don't even have his portrait -
how am I to live my friend?


ஆசை முகமறந்து போச்சே - இதை
ஆரிடம் சொல்வேனடி தோழி?
நேச மறக்கவில்லை நெஞ்சம் - எனில்
நினைவு முகமறக்க லாமோ?

கண்ணில் தெரியுதொரு தோற்றம் - அதில்
கண்ண னழகு முழுதில்லை;
நண்ணு முகவடிவு காணில் - அந்த
நல்ல மலர்ச்சிரிப்பைக் காணோம்.

ஓய்வு மொழிதலுமில் லாமல் - அவன்
உறவை நினைத்திருக்கு முள்ளம்;
வாயு முரைப்பதுண்டு கண்டாய் - அந்த
மாயன் புகழினையெப் போதும்.

கண்கள் புரிந்துவிட்ட பாவம் - உயிர்க்
கண்ண னுருமறக்க லாச்சு;
பெண்க ளினத்திலிது போலே - ஒரு
பேதையை முன்புகண்ட துண்டோ?

தேனை மறந்திருக்கும் வண்டும் - ஒளிச்
சிறப்பை மறந்துவிட்ட பூவும்
வானை மறந்திருக்கும் பயிரும் - இந்த
வைய முழுதுமில்லை தோழி.

கண்ணன் முகமறந்து போனால் - இந்தக்
கண்க ளிருந்துபய னுண்டோ?
வண்ணப் படமுமில்லை கண்டாய் - இனி
வாழும் வழியென்னடி தோழி?

Nandhalala - நந்தலாலா

In the black bird's feathers I see nandhalala - Thy
dark hue is visible nandhalala.

In all those trees I see nandhalala - Thy
greenish hue is visible nandhalala.

In all those notes I hear nandhalala - Thy
melody is heard nandhalala.

On placing my fingers in the fire nandhalala - Thy
warm bliss spreads over me nandhalala.

காக்கைக் சிறகினிலே நந்தலாலா - நின்றன்
கரியநிறந் தோன்றுதையே நந்தலாலா;

பார்க்கு மரங்களெல்லாம் நந்தலாலா - நின்றன்
பச்சைநிறந் தோன்றுதையே நந்தலாலா;

கேட்கு மொலியிலெல்லாம் நந்தலாலா - நின்றன்
கீத மிசைக்குதடா நந்தலாலா;

தீக்குள் விரலைவைத்தால் நந்தலாலா - நின்னைத்
தீண்டுமின்பந் தோன்றுதடா நந்தலாலா.

From his Autobiography - சுய சரிதையிலிருந்து

This whole world's a massive dream;
life of rebellious human insects
who eat, sleep, create ruckus and die
inside that, is a dream within a dream.


உலகெ லாமொர் பெருங்கன வஃதுளே
உண்டு றங்கி யிடர்செய்து செத்திடும்
கலக மானிடப் பூச்சிகள் வாழ்க்கையோர்
கனவி லுங்கன வாகும்

From his Autobiography - சுய சரிதையிலிருந்து

This whole world's a massive dream;
life of rebellious human insects
which eat, sleep, create ruckus and die
inside that, is a dream within a dream.


உலகெ லாமொர் பெருங்கன வஃதுளே
உண்டு றங்கி யிடர்செய்து செத்திடும்
கலக மானிடப் பூச்சிகள் வாழ்க்கையோர்
கனவி லுங்கன வாகும்